Verhaaltje

Zoals ik een aantal dagen geleden al vermeld heb, hebben jullie nog een verhaaltje te goed van me. Wees gerust, het is er eentje dat spannend is maar goed afloopt! (zoals iedereen die op facebook zit waarschijnlijk al wel door had ;-) )

We zijn op woensdag 15 februari dus naar het UZA gegaan om een vruchtwaterpunctie te laten doen. Op voorhand hadden we al helemaal uitgedokterd hoe dit juist in zijn werk zou gaan om niet voor verassingen te staan. Op youtube vind je zelfs een video die de volledige procedure weergeeft!

Om 9u werden we verwacht in het ziekenhuis. Ik was er nog nooit geweest en was toch even onder de indruk van de doolhof dat het UZA is. Even inchecken, dan de pijltjes volgen en hop we waren al op onze bestemming. Op de dienst medische genetica hadden we dan eerst een gesprek met een aangename dame die ons dan uitlegde wat juist de bedoeling was van de punctie, wat er juist getest werd en wat te doen na de ingreep. Daarna heeft ze ook een stamboom opgesteld om alle mogelijke genetische aandoeningen in de familie in kaart te brengen. Op basis van deze stamboom en in combinatie met de voorgaande tripletest gaan ze dan kijken waarop ze nog extra moeten testen.

Na het gesprek mochten we naar de volgende halte. Bij de volgende balie moesten we eventjes wachten en onze papieren afgeven. Eventjes wachten en we mochten weer een kamertje binnen. Hier werd dan snel Mieke haar bloeddruk genomen, meer ook niet. Hierna mochten we dan weer even op een andere wachtplaats wachten voor de echoruimte. Nu werd het wel heel erg spannend! Mijn vrouwtje had volop stress maar ik was er wel gerust in. Anderzijds was het dan ook niet mijn buik waar ze in gingen prikken!

Ik was weer rustig in mijn gyproc-boekje aan het lezen toen ze ons kwamen halen. We mochten binnen (nergens een kapstok te bespeuren voor onze jassen! ) en Mieke mocht op de tafel gaan liggen. De dokter heeft dan op echo eerst nog even gekeken of alles ok was en of het kleintje op een goede plek lag. Daarna werd de buik ontsmet en kreeg de kop van het echotoestel een zakje rondgebonden (anders zou die elke keer opnieuw moeten afgewassen worden ). De dokter zocht dan een mooi plekje, even checken wat rechts en links was op de echo en hup de naald erin. Het was een fijne, lange naald waar een buisje in (of rond, dat kon ik niet echt zien) zat. Eens de naald in het vruchtwater zat werd deze teruggetrokken zodat enkel nog een buisje overbleef waar ons kleintje zich geen pijn aan kon doen. 

Alles samen zal de ingreep misschien een kwartiertje geduurd hebben, dus het was eigenlijk snel weer voorbij. Volgens Mieke deed het prikken zelf toch meer pijn dan verwacht maar dit kwam deels ook door het gespannen zijn van de stress.

Nadien mocht ze in een ander kamertje even op een bed rusten en kwamen ze bij ons (jaja, ook bij mij!) bloed prikken. Mieke mocht nog even op bed blijven liggen tot ze zich ok voelde en dan mochten we gaan!

De rest van de dag heb ik mijn vrouwtje dan eens goed verwend terwijl ze in de zetel bleef liggen. Het enige waar ze wat last van had was stijve buikspieren. Geen roos verlies of andere kwaaltjes!

Vrijdag kwam dan het verlossende antwoord : ons kleintje is kerngezond! De snelle test op chromosomen 13, 18, 21 en de geslachtsgebonden chromosomen waren allemaal in orde! Uiteraard weten we nu ook 100% zeker het geslacht maar dat gaan we dus nog even stil houden ;-)

De overige testresultaten waarbij o.a. op mucoviscidose getest wordt zijn dan binnen een 10tal dagen gekend. Hier maken we ons wel geen zorgen over aangezien de belangrijkste dingen ok zijn!