Nog eens langs de gynaecoloog geweest

Afgelopen dinsdag zijn we 's avonds voor de afwisseling eens terug naar onze gynaecoloog geweest. Het was een standaard controle die al lang gepland was.
Ondertussen zijn we natuurlijk zeker dat alles in orde is met ons kleintje maar het was wel fijn om even bevestigd te zien dat na de punctie er ook geen problemen meer te bespeuren zijn.
De consultatie was zeer aangenaam, de gynaecoloog was in een goede bui en wij dus ook. Zo mogen de volgende afspraken ook nog zijn!

Binnenkort ga ik eens proberen een paar echo's in te scannen en te posten, tot dan nog even wachten...

Verhaaltje

Zoals ik een aantal dagen geleden al vermeld heb, hebben jullie nog een verhaaltje te goed van me. Wees gerust, het is er eentje dat spannend is maar goed afloopt! (zoals iedereen die op facebook zit waarschijnlijk al wel door had ;-) )

We zijn op woensdag 15 februari dus naar het UZA gegaan om een vruchtwaterpunctie te laten doen. Op voorhand hadden we al helemaal uitgedokterd hoe dit juist in zijn werk zou gaan om niet voor verassingen te staan. Op youtube vind je zelfs een video die de volledige procedure weergeeft!

Om 9u werden we verwacht in het ziekenhuis. Ik was er nog nooit geweest en was toch even onder de indruk van de doolhof dat het UZA is. Even inchecken, dan de pijltjes volgen en hop we waren al op onze bestemming. Op de dienst medische genetica hadden we dan eerst een gesprek met een aangename dame die ons dan uitlegde wat juist de bedoeling was van de punctie, wat er juist getest werd en wat te doen na de ingreep. Daarna heeft ze ook een stamboom opgesteld om alle mogelijke genetische aandoeningen in de familie in kaart te brengen. Op basis van deze stamboom en in combinatie met de voorgaande tripletest gaan ze dan kijken waarop ze nog extra moeten testen.

Na het gesprek mochten we naar de volgende halte. Bij de volgende balie moesten we eventjes wachten en onze papieren afgeven. Eventjes wachten en we mochten weer een kamertje binnen. Hier werd dan snel Mieke haar bloeddruk genomen, meer ook niet. Hierna mochten we dan weer even op een andere wachtplaats wachten voor de echoruimte. Nu werd het wel heel erg spannend! Mijn vrouwtje had volop stress maar ik was er wel gerust in. Anderzijds was het dan ook niet mijn buik waar ze in gingen prikken!

Ik was weer rustig in mijn gyproc-boekje aan het lezen toen ze ons kwamen halen. We mochten binnen (nergens een kapstok te bespeuren voor onze jassen! ) en Mieke mocht op de tafel gaan liggen. De dokter heeft dan op echo eerst nog even gekeken of alles ok was en of het kleintje op een goede plek lag. Daarna werd de buik ontsmet en kreeg de kop van het echotoestel een zakje rondgebonden (anders zou die elke keer opnieuw moeten afgewassen worden ). De dokter zocht dan een mooi plekje, even checken wat rechts en links was op de echo en hup de naald erin. Het was een fijne, lange naald waar een buisje in (of rond, dat kon ik niet echt zien) zat. Eens de naald in het vruchtwater zat werd deze teruggetrokken zodat enkel nog een buisje overbleef waar ons kleintje zich geen pijn aan kon doen. 

Alles samen zal de ingreep misschien een kwartiertje geduurd hebben, dus het was eigenlijk snel weer voorbij. Volgens Mieke deed het prikken zelf toch meer pijn dan verwacht maar dit kwam deels ook door het gespannen zijn van de stress.

Nadien mocht ze in een ander kamertje even op een bed rusten en kwamen ze bij ons (jaja, ook bij mij!) bloed prikken. Mieke mocht nog even op bed blijven liggen tot ze zich ok voelde en dan mochten we gaan!

De rest van de dag heb ik mijn vrouwtje dan eens goed verwend terwijl ze in de zetel bleef liggen. Het enige waar ze wat last van had was stijve buikspieren. Geen roos verlies of andere kwaaltjes!

Vrijdag kwam dan het verlossende antwoord : ons kleintje is kerngezond! De snelle test op chromosomen 13, 18, 21 en de geslachtsgebonden chromosomen waren allemaal in orde! Uiteraard weten we nu ook 100% zeker het geslacht maar dat gaan we dus nog even stil houden ;-)

De overige testresultaten waarbij o.a. op mucoviscidose getest wordt zijn dan binnen een 10tal dagen gekend. Hier maken we ons wel geen zorgen over aangezien de belangrijkste dingen ok zijn!

De punctie ...

... is gelukkig goed verlopen! Gisteren hebben we de rest van de dag lekker thuis gezeten en heb ik wat geknutseld. Maar een uitgebreid verslag volgt zeker!

Nog 24u wachten ...

Morgen is het zover! Dan moeten we naar het UZA voor de langverwachte vruchtwaterpunctie. Ik heb al een paar videootjes bekeken en het lijkt me wel mee te vallen.

Toch wel een klein beetje schrik, want je weet maar nooit dus allemaal duimen dat alles goed gaat morgen he!!

PS : punctie in het kort: http://www.uzleuven.be/video/Amniocentese

Happy Boobs make happy people!

Afgelopen vrijdag eens iets anders gedaan dan op een normale vrijdagavond. Mijn vrouwtje had een uitnodiging voor de opening van de nieuwe vestiging van bovenstaande winkel. Hun slogan is "Happy boobs make happy people!" en een happy vrouwtje is altijd mooi meegenomen uiteraard! 

Tijdens de middagpauze hadden we net pizza laten komen (met als gevolg dus een oververzadigde maag...) waardoor ik niet geneigd was om onmiddelijk samen iets te gaan eten. We hebben dus eerst gezellig met zen tweetjes over de Meir gewandeld, wat winkeltjes gedaan etc. 

Het was wel redelijk koud en we begonnen toch een hongertje te krijgen dus zochten we in de richting van de winkel waar we naartoe gingen iets leuks om te eten. Uiteindelijk dan toch op de vlaamse kaai (de opening was in de Gijzelaarsstraat) in een gezellig klein zaakje beland : Madam Toertjes. Specialiteit van de zaak : quiche, taarten en aanverwanten!

Na onze magen gevuld te hebben trokken we richting Boobs-n-Burps. Deze winkel ( praktische info : zie website) specialiseert zich in alles wat met borstvoeding en de zwangerschap te maken heeft. Je kan er terecht voor een beperkt aanbod in zwangerschapskledij, een ruim aanbod borstvoedingsbeha's, kolven en allerlei toebehoren. Het leuke hier is dat je niet beperkt wordt tot saaie modellen maar er zitten zeer modieuze kleedjes en lingerie tussen. 

Ik heb mijn vrouwtje alvast beloofd dat ze een leuke blauwe borstvoedingsbeha (en bijpassend broekje uiteraard ;) ) met een leuk motiefje op cadeau van me krijgt na de bevalling. Dan weten we pas zeker dat haar decollete niet meer zal toenemen eens de borstvoeding op gang is gekomen.

De winkel is ook sfeervol ingericht, een beetje industrieel maar met aangename paarstinten. Uiteraard zijn er ook pashokjes om alles eens uit te testen! Voor zover ik als man kan zeggen : een aangename winkel waar ze ons dus zeker nog een keer zullen zien.

Na het bezoekje aan de opening hebben we dan gezellig de tram en trein naar huis genomen om nog lekker thuis in de zetel te ploffen...

En toen was het weekend weer voorbij...

Die weekendjes toch, ze komen en gaan!

Afgelopen weekend was er weer zo eentje dat voorbijgevlogen is. Met de zwangerschap nog steeds alles ok maar ons wc-hokje onder de trap ziet er weer een pakje beter uit!

Het weekend kort samen gevat:

• Irish pubje gedaan vrijdag want alle volley was afgelast :)
• Zaterdag Mieke lekker vroeg opgestaan om te gaan werken, het ventje heeft dan maar boodschappen gedaan, lekker gekookt (Saltimboca en Moelleux van de Jeroen) en afgewassen en tot slot nog in ons wc'tje een stuk aan de muur geschuurd. Later op de avond dan gezellig met zijn tweetjes in de zetel geploft en Cars gekeken!
• Zondag mee vroeg opgestaan want ik had de auto nodig en Mieke wou niet met de fiets ( flauw he!). Onderweg even bij de bakker gestopt, vrouwtje afgezet en naar de gamma wat mdf gaan halen. later dan verder aan de wc gewerkt : gaatjes opgevoegd, alles afgeplakt en een laag primer. Heel de wc ziet nu wit :D. 's Avonds dan bij de ouders gourmet gaan eten en lekker lui in de zetel gehangen...

Voila, zo snel is een mens zijn weekend dus om! Tot de volgende!

Mmmmmh... met een bolletje straciatella!

Weer een maand verder

Ondertussen zijn we februari en al 15 weken verder en Mieke haar buikje begint toch al wat duidelijker te worden! Haar decollete is ondertussen ook een pak beter gevuld en daar kan een man toch niets tegen hebben! Hopelijk stoppen die binnenkort wel met groeien en dan krijgt ze misschien wat nieuwe lingerie cadeau van me.

Sinds gisteren heb ik zelfs officiëel een zwangere in huis want ze heeft haar eerste zwangerschapsbroek gekocht! :-) Had het nog nooit van dichtbij gezien maar het is best wel iets grappig : een jeansbroek waar dan een brede band aan gestikt is. Het is nog wat aan de ruime kant maar dubbelgeplooid is het draaglijk en tegelijk ziet het er nog best goed uit!

Dus ja, we tellen verder af naar einde juli, al komt het steeds weer dichterbij!

De volgende horde!

Zoals in een vorige post al uitgelegd was het begin van onze zwangerschap niet ideaal.

Alles verliep dan een tijd weer goed tot op een dag ...

Juist ja, op een mooie dag hadden we een tegenvaller van formaat ... Maar gelukkig viel deze tegenslag ook zeer goed te relativeren, toch zeker achteraf!

We willen zoals iedereen een gezond kleintje en indien er zware problemen mee zou zijn dan willen we dit ook op tijd weten om in het ergste geval de zwangerschap stop te kunnen zetten. Daarom hadden we besloten om de zogenaamde tripeltest te laten doen.

Deze test bestaat uit 3 delen:

• Een uitgebreide echo waarbij een aantal dingen gemeten worden waaronder de nekplooi. De nekplooi is in feite de ruimte tussen de huid en de nek zelf van de baby. Wanneer deze plooi verdikt is dan is de kans op syndroom van Down verhoogd. Zie ook hier voor meer info. 
• Een bloedafname bij de moeder waarbij een aantal waarden gecontroleerd worden
• Opstellen van een stamboom waarbij dan alle speciale gevallen / ziektes / erfelijke factoren binnen de familie in kaart worden gebracht.

Op basis van deze 3 testen wordt dan een kans berekend op bepaalde afwijkingen. Wanneer je een verhoogde kans hebt op iets spreken ze van een gestoorde test. Let wel: deze test geeft enkel een kans en geen definitief uitsluitsel. Wanneer je zeker wil zijn moet je een vruchtwaterpunctie laten uitvoeren. Op basis van de tripeltest kan je dan besluiten of het zinvol is om een punctie al dan niet te doen.

We hadden er natuurlijk helemaal niet op gerekend (de vorige echo's waren namelijk allemaal supernormaal ) maar onze tripeltest was dus gestoord. Het verdict luidde dat we een kans hadden van 1 op 50 op een kindje met syndroom van down ... 

Aangezien we dit helemaal niet verwacht hadden kwam dit dus als een donderslag bij klare hemel!

De dag van de uitslag was ik gelukkig in huis aan het werken toen ik plots telefoon van mijn vrouwtje kreeg. Ze wist me (op emotionele wijze uiteraard) te vertellen dat de test gestoord was en dat we een verhoogde kans hadden op een kindje met mongolisme...

Ze was ondertussen wel al naar een andere gynaecoloog geweest omdat ze een beetje bloedverlies had gehad (wat nog een restant van de innestelingsbloeding bleek te zijn) en die had de correctheid van de test ook al in vraag gesteld. De test is namelijk maar een kansberekening en kan door verschillende factoren beïnvloed worden. Ze stelde voor om naar een nog andere gynaecoloog te gaan die niet ver van het ziekenhuis waar ze werkt gevestigd is voor een extra mening.

Ik dus snel snel mezelf omgekleed en in de auto gesprongen om mee op consultatie te gaan. De dokter had gelukkig zelfs een gaatje voor ons opengehouden en we konden dus tussen twee mensen door even binnen springen.

Toen de gynaecoloog dan ons kleintje nakeek kwam hij op een nekplooi van 1.4 - 1.5 mm. Een pak minder dan de oorspronkelijk gemeten nekplooi van 2.5mm. Hij begon toen alles op een rijtje te zetten wat ons direct gerust stelde:

• De meting van de nekplooi bij een beweeglijk kleintje zoals dat van ons is niet eenvoudig omdat de positie van het hoofdje tegenover de romp de plooi beïnvloed. De ene keer kan je dus meer meten dan de andere.
• Het hartje was perfect gezond, bij syndroom van Down heb je bijna altijd ook hartproblemen.
• Het lichaampje was zeer mooi symmetrisch. Weeral : bij mongooltjes is dit meestal uit proportie.
• De test is eigenlijk te laat uitgevoerd. Ze hadden om goed te zijn al op 11 weken moeten testen i.p.v. 12 weken en 4 dagen. Dit beïnvloedt blijkbaar in grote mate de uitslag van de test.
• Door de innestelingsbloeding in het begin van de zwangerschap is ook dit resultaat een vertekend beeld.

Zoals je ziet een hele hoop tegenargumenten waardoor we toch wel op ons gemak waren gesteld. Hetzelfde weekend zaten we dan ook een weekendje aan zee waar we op ons gemakje alles even op een rijtje konden zetten.

Maandag na ons weekendje had Mieke dan een afspraak met Dr. Leroy. Deze gynaecoloog, verbonden aan het UZA, doet niets anders dan prenataal onderzoek en uitgebreide echo's. Ook deze dokter kon eigenlijk niets abnormaal aan ons kindje zien maar hij zei wel dat we voor de zekerheid best de vruchtwaterpunctie laten doen omdat onze kans op Down groter is dan 1 op 300. Bij zo'n ingreep heb je een kans van 0,5% op een miskraam door de ingreep zelf maar hij zei dat ook obese moeders en andere gevallen daar onder vallen. Omdat hij ook redelijk gerust was (doordat het kindje er op echo perfect normaal uit ziet) gaan we deze test dan op 16 weken laten uitvoeren. 

Aangezien we nog jong zijn kan deze punctie eigenlijk geen probleem zijn maar jullie mogen volgende week toch allemaal mee duimen voor de zekerheid!

Volgende blog : de punctie! (of iets over de babykamer ;-) ) ...